Schaken boven de poolcirkel

Zaterdagmorgen om tien voor elf verzamelen we ons bij het Brinkenhoes vanwege de verre uitwedstrijd naar Almere. Dat betekent dat Leo en supporter Hans een kwartiertje eerder zich bij mijn huis melden om alvast mijn auto te bewonderen. Die is al vijf jaar oud, maar de zilvergrijze kleur is deze dag wat donkerder dan normaal. Al een teken aan de wand.

Desondanks gaan we vol goede moed op weg. Almere kennen we wel, hoewel Almere voor ons in een nieuwe lokatie speelt. Onderweg slechts één keer een file. Zo’n plastic zelfbouw racewagen heeft ondervonden dat de railing sterker is dan zijn frontje. Althans die conclusie bedachten we toen we hem zonder neus en zonder voorwielen op de rechterbaan zagen staan. het frontje lag in duizend stukjes in de middenberm alwaar ook een wiel was te ontdekken. Gelukkig was het daar geen autosnelweg, want daar wordt dan uren de hele weg afgesloten voor onderzoek. Nu mochten we er met een wandeltempo langs rijden.

De nieuwe lokatie van Almere is makkelijker te bereiken dan de oude. Dus we hadden geen problemen het te vinden. Een mooie grote zaal. Slechts één probleempje.

genoeg ruimte

Het was er koud, net zo koud als boven de poolcirkel. De verwarming werd wel aangezet, maar de permanent frost vloer begon pas te ontdooien nadat de wedstrijd bijna was afgelopen. Alleen Jan heeft daar nog even van kunnen profiteren, want die was als laatste klaar.

De kou dringt door in de ledematen

Heeft kou invloed op het spel? Nou op die van uw verslaggever wel. Maar goed dat die slecht speelde, want had hij goed gespeeld dan was de toiletruimte vast drie keer doorzocht vanwege het vele toiletbezoek van uw verslaggever. Ik heb wel 20 keer het toilet bezocht.

Goed dan nog maar iets over het schaken. Positieve kant: we worden beter, Een remise meer dan de vorige keer. Had dat nog meer kunnen zijn? Misschien als Evert het had afgemaakt, als Peter zijn klein plusje had kunnen verzilveren. Ja had had maar dat gebeurde niet. Ik heb de namen van de tegenstanders niet genoteerd (op één na) en ze staan nog niet op de site van de KNSB. Ik beperk me dan ook tot de namen van de ESG-ers.

We begonnen met drie remises. Bastiaan, Herman en Peter konden niet winnen. Bastiaan ontweek in de opening een herhaling van stelling, je rijdt tenslotte niet twee uur in een auto om in twintig minuten remise te spelen. Hij moest secuur verdedigen en dat is de laatste tijd Bastiaan wel toevertrouwd. Ook dit keer lukte het uitstekend. Herman had een saaie pot. Als echte liefhebber van warmte had Herman het moeilijk met de kou en kon niet echt in de partij komen. Ik zag hem meer op het bord van Peter kijken dan op zijn eigen bord. Normaal is Herman een stoelzitter die er alleen afkomt voor het halen van koffie, nu zag ik hem vaak bij de andere borden kijken. Dat het nog remise werd is dan ook teken van de kwaliteit van Herman. Peter zag een ware pionnen wals op zich afkomen. Goed verdedigen resulteerde in een iets beter staande eindspel dat waarschijnlijk niet gewonnen kon worden.

Deze slideshow vereist JavaScript.

De drie remises werden helaas gevolgd door een verliespartij van Leo. Zoals gebruikelijk bij Leo kwam er een stelling op het bord die alle kanten op kon gaan. Waar het mis is gegaan heb ik niet meegekregen.

Bleven er vier spelers over die een punt achterstand moesten overbruggen. Dat lukte niet. Ruud stond volgens mij in de opening wat aktiever dan zijn tegenstander, maar toen ik keek hoe hij daarvan geprofiteerd had, bleek hij een kwaliteit achter te staan in een stelling waarin de toren sterker was dan het paard van Ruud. Geen houden aan dus.

Intussen had ook Evert de boel verknald. De tegenstander had een stuk geofferd in de opening voor een tweetal pionnen.  Evert besloot een kwaliteit terug te geven en had een toren met loperpaar tegen twee torens. Hij had echter een paar pionnen minder. Evert besloot in tijdnood van de tegenstander de stelling ingewikkeld te maken en gaf zelfs een loper weg. Tijdnood met 30 seconden per zet er bij is anders dan tijdnood zonder toevoeging van tijd. Conclusie: de volgende keer niet gokken op tijdnood van de tegenstander. Voor de slechte lezer: deze conclusie is gebaseerd op het feit dat Evert verloor.

Arie bood vervolgens remise aan in een stelling waarbij hij wat slechter stond. Zo uit mijn hoofd zelfs een pionnetje minder, maar daar kan ik mij in vergissen. Het was echter niet te zien hoe de tegenstander kon profiteren van zijn voordeel. De tegenstander besloot niet te forceren, een half ei is tenslotte beter dan een lege dop. En gezien de stand van de wedstrijd kreeg hij ook niet de opdracht dat hij moest winnen.

Bleef over Jan. Die had de opening beroerd gespeeld en moest lang spelen om zijn stukken op de goede plekken te krijgen. Uiteraard was hij toen tevreden met remise, maar de teamleider zei dat hij moest winnen. In tijdnood (13 zetten in 4 minuten + 30 seconden per zet) kun je niet alles berekenen, maar dat kan de tegenstander ook niet. En winnen betekent risico lopen. In dit geval bleek het risico door goed spel van de tegenstander te groot. Een wild paard eindigde zijn rondedans door ten koste van zijn eigen leven een toren te slopen. Een eindspel van dame en toren tegen dame en paard bleef na de tijdcontrole over. Jan zag de bui al hangen, maar opgeven levert geen punten op. Toen de tegenstander op de h-lijn een pion meepikte kreeg Jan weer hoop. Zijn paard begon ook te hoppen en dat resulteerde in onderstaande stelling.

In deze stelling werd Kg8 gespeeld met remiseaanbod

Eeuwig schaak dus remise.

Na afloop in de gezellige Gasterij gingen we aan de maaltijdsoep, samen met de tegenstanders en met schaakborden. Ja sommigen hebben zelfs na vijf uur spelen nog genoeg energie om door te spelen, maar vooral om te analyseren. Dat wat als…… is populair bij schakers.

ik heb later de persoonlijke uitslagen toegevoegd. De ratings zijn de ratings per 1 november 2013.