Going, going, gone

(dinsdag ben ik niet in de gelegenheid om bij je crematie aanwezig te zijn. mede daarom dit In Memoriam)

Erik, schaker, muzikant, met een eigen kijk op en wandeling door het leven.

Als schaker ken ik je het best. Een onderlinge match van honderd partijen vanaf ergens in het begin van de jaren ’90, afgesloten op 30 mei 2000. Het ging de hele tijd gelijk op, uiteindelijk won jij met 50,5 – 49,5. Onze tweede match besloeg slechts 5 partijen in de maanden juli, augustus en september 2000. Waarom die zo abrupt eindigde is mij niet bij gebleven. We zochten vaak het avontuur op het bord. Ik vond het geweldig fijn dat jij twee jaar geleden weer lid werd van ons Schaakgenootschap. We speelden het afgelopen seizoen voorafgaand aan de clubavond nog een paar vluggertjes en het kwam tot een echte wedstrijd voor de Interne, waarin jij eigenlijk steeds beter stond. Op de website keken we daar in oktober op terug. Het ging je meer om de schoonheid van de partij dan om het resultaat. Citaten:

tonselten1

oktober 5, 2021

Een heerlijke en ouderwetse partij gespeeld tegen Erik, die beter uit de opening kwam en volgens Stockfish gedurende de hele partij zo’n beetje het beste van het spel had, zelfs in de eindfase waarin ik me als een vis in het water voelde in de complexe stelling met veel dreigingen. Volgens de computer was alleen diens laatste zet echt slecht, daarmee stond hij mij toe zijn Toren te slaan, waarop hij (zelfs voor de computer terecht) de partij meteen opgaf. Troost ik mij met de gedachte dat menselijk schaak toch iets anders is dan computerschaak.
(Deze korte terugblik op verzoek van Almar, die vroeg om analyses en beschrijvingen).

Beantwoorden

• erik oktober 7, 2021 Ik verbaasde mij zelf ook hoe goed ik eigenlijk steeds stond volgens Stockfish. Helemaal met je eens Ton. Het was een heerlijke partij om te spelen al heb ik dan verloren. Het was een goede partij.

Muzikant. (Toen / nog) Altijd met je gitaar. Bij onze match kwam altijd veel muziek op bezoek. We deelden de belangstelling daarvoor. Je hebt me nog geprobeerd wat nummers van de Stones, Dylan en CCR bij te brengen, laten we zeggen met tijdelijk succes. Bob Dylan, Leadbelly (Lead Belly?), Robert Johnson, Ry Cooder ook, dacht ik. En een moeilijk stukje gitaarwerk van Harry Sacksioni waar je je suf op oefende. Met prima resultaat, vond ik.

Je ongrijpbare levenswandel. Ik had er enorm veel respect voor dat dat je toch een beste tijd nachtwacht was op De Breehof, het verblijf van dak- en thuislozen van het Leger des Heils in Nieuw Amsterdam. Geen gemakkelijk werk, fysiek noch psychisch, maar jij hield het vol, je was daar in je element. En blijkbaar tot tevredenheid van de organisatie. Toen je een stapje hogerop zette, was het jammer genoeg vlot gedaan met je arbeidzame leven, voor zo ver ik weet. Die matchpartijen van ons reikten met alle muziek menigmaal tot vroeg in de morgen, en grappend zei ik wel eens tegen je dat ik ooit nog wel eens bij je in zou kunnen trekken, bij het LdH dan.

Na de match kwam ik je nog maar sporadisch tegen. Je zei dan dat het je goed ging, dat je veel blitz speelde op internet en dat je met poker in je levensonderhoud kon voorzien. Ik begrijp dat je de laatste jaren weer alles goed op de rit hebt gekregen en met een lieve vriendin. Ons contact heeft zich niet meer verdiept, dus daar weet ik weinig van. Waren we nog maar een nieuwe match begonnen….

Erik, rust in vrede.

I’ve been hangin’ on threads

I been playin’ it straight

Now, I’ve just got to cut loose

Before it gets late

So I’m going

I’m going

I’m gone

(Going, going, gone – Bob Dylan)