Door Rob Graaff
In de c-groep van het Chessfestival Groningen, was het jongtalent ruim aanwezig naast de immer stoffiger wordende veteranen. Zo leek het op het pierebadje van het toernooi. Uitgerekent daar won ik de seniorenprijs, hilarisch!
Een van de leukste toernooien die ik gespeeld heb.
Ik stel de jonge talenten uit mijn groep aan jullie voor:
De jongste, Besher Mousa, de pupil van Jeroen Bottema, 8 jaar. Hij is te zien op de foto waar hij Robert Ris vol vuur een variant laat zien. De schaakfoto’s zijn trouwens allemaal top. Te vinden op www.chessfestivalgroningen.nl ook voor de uitslagen en TPR’s
Viaan Gohil, 9 jaar. Ghilon Etienne, 11 jaar en Liel Levitan, meisje uit Israel, ook 11 jaar.
Dan nog een stel pubers, allen gezegend met een underestimated rating. En voor allemaal geldt dat ze jong zijn en nog maar relatief korte schaakbeentjes hebben, maar raak en hard trappen. Overdrachtelijk gesproken dan.
Viaan speelde graag, als tijdverdrijf naast een beetje wandelen en leuninkje hangen, met zijn pen en notatieformulier, dat kon dan fijn draaien op een pion en met een vinger aan de andere kant, aardig, maar de tijd schoot er niet echt mee op, het duurde allemaal zo vreselijk lang. Zoals een symfonie van Bruckner waar je na twee uur luisteren eens op het horloge kijkt en ziet dat er pas tien (10!) minuten om zijn.
Ghilon had het vaak heel druk met zijn broodtrommeltje, een flesje drinken en op zijn knieën zitten en datzelfde weer terug en nog een boterhammetje en weer terug… In de laatste ronde speelde hij Boudewijn Hoogeboom langzaam weg. Glashelder en overtuigend.
Liel was de enige die altijd volledig geconcentreerd zat en speelde.
Ghilon speelde tegen Liel een fraaie partij, kwam heel goed te staan, en zat vergenoegd in zijn handen te wrijven en opgetogen te beamen en te boterhammendoosje-flesje-knietjes zitten te doen. Liel keek hem strak aan, “DOE NIET ZO STOM”, onuitgesproken maar volkomen helder, om hem vervolgens te pletten.
Ocean Psaila speelde elk stuk heel krachtig met een klap op het bord, waardoor het een combinatie werd tussen een stelling in elkaar timmeren en hamertje tik. Alles met bakken energie gespeeld en vol overgave. Schitterend!
Maar wat echt indruk op me maakte is de snelheid van het opnemen van schaakkennis, want niet alleen de heel jonge spelers maar ook de iets oudere wisten en konden al erg veel voor de tijd die zij tot nu toe aan schaken besteedt hadden.
Ja internet hè, antwoordden ze op mijn vraag hoe zij dat deden. Dat zijn dus de millennials, opgegroeid met de nieuwe media. In die versnelling zit alle kennis nu begreep ik ineens aan den lijve. Mechanisering en automatisering anno nu in 1 en ook nog eens in een paar jaar tijd tegen, de klassieke innovaties van laten we zeggen, de laatste100 jaar.
De extended automation of the brain.
Allemaal niet nieuw voor de trouwe krantenlezers, maar een besef dat toch verbluffend indrukwekkend aankomt als je ertussen staat.
De top 5 bij ESG is gewaarschuwd, over een paar jaar strijken deze jonge talenten als klapeksters neer achter het bord en pikken jullie stukken weg.
Zonder anderen te kort te willen doen voorspel ik hier en nu dat Viaan heel sterk gaat worden. Liel en Ghilon ook, maar Viaan heeft dat onrustbarend vanzelfsprekende gemak, waarmee hij heel vriendelijk en gemakkelijk speelt.
Geweldige ervaring en de beste plek om als senior een prijsje te mogen krijgen.
En…., Hulde aan de organisatie, wat een fijn en inspirerend prachttoernooi!
Schitterend verslag. En hoe waar. De jeugd komt aangestormd. Leuke groep, die C groep. Veel senioren durven zich daar vast niet te vertonen tegen die jonge ratingverslinders.
Wat een mooi, herkenbaar verslag! Dit verslag en de haarfijne observaties verdienen een breder publiek zou ik zeggen. Gisteren las ik dit verslag. Enkele uren later gaf onze clubkampioen, Govert Pellikaan (ja die van het Chessfestival) een simultaan aan onze jeugd. Het was na het lezen van dit stuk een feest van herkenning…