Het zat niet bepaald tegen. 2 – 6 zou ook mogelijk zijn geweest, maar het werd 4 – 4. Zoals de voetbaltrainers zeggen: je moet de kansen die je schept wel verzilveren. Want in een boeiend duel, met harde strijd aan alle borden kreeg de Groninger Combinatie op uiteindelijk 4 – 5 borden toch echt wel het beste van het spel. Maar in de ontknoping bleef daar weinig van over.
In de vooruit gespeelde partij kwamen wij vorige week op achterstand. Robert de Boer vlocht een paar dodelijke penningen in zijn stelling tegen onze Willem. Aan de 7 anderen om tegen de hoger gerate Groningers deze achterstand goed te maken.
Het duurde best lang voordat het eerste resultaat kon worden genoteerd. Remise bij Wim in een partij die niet uit het evenwicht is geweest. Ik sloot me daar met hetzelfde resultaat bij aan. Wel stond ik de hele partij prettiger, maar waarschijnlijk verspeelde ik een kostbaar tempo met het slaan van een witte randpion. Russell Spears kon daarna de partij bekwaam de remisehaven in navigeren.
Wie zeker op verlies mocht rekenen was Almar. Zijn tegenstander had alles, stak heel veel tijd in het vinden van een dodelijke afloop, maar liet op het allerlaatst , toen Almar met de rug tegen de muur stond en klaar was voor de genadeklap, een ongelooflijke schwindel toe, die eeuwig schaak opleverde. En dan Jan, wiens drie rijensysteem met zwart in mijn ogen niet helemaal het gewenste resultaat opleverde. Nadat zijn tegenstander Jan een totaal onveilige koningsverdediging bezorgde, of beter een afwezige koningsverdediging, trok deze zijn stukken terug, waarna remise toch nog een terecht resultaat werd.
Douwe kwam naar eigen zeggen minder uit de opening en streed hard om weer terug in het spel te komen. Hij kwam ver, maar nooit bij de remise in de buurt. Zijn verlies betekende een tussenstand van 2 – 4.
Bleven onze topborden over. Jan Willem speelde een dijk van een partij tegen Fons van Hamond. JW had de druk er vol op en kasserde uiteindelijk via kwaliteitswinst op f7 en met fraaie matbeelden de volle winst. Jammer, dacht ik nog, net niet genoeg, ik rekende op een eervolle nederlaag van ons team. Want Herman leek er heel langzaam beetje bij beetje van af te gaan met dame, toren, paard 4 pionnen tegen dame, toren, loper en 6 pionnen. Nadat de reguliere bedenktijd bij beiden was opgedroogd, speelden ze al zettenlang in het increment. En dan is het oppassen geblazen, de druk van het geen fouten mogen maken met de valbijl van de klok in de nek. Totdat Adrian Clemens de klok uit het oog verloor, ook in de veronderstelling dat er nog speeltijd bij zou komen, maar dat is niet het NOSBO-format.
Zo werd het toch nog 4 – 4 en bleef het nog lang onrustig in Emmen.
nog niet eens koffie gezet, 9hr21, en er is al een verslag;-) Top!
Ik stond volgens onze grote digitale vriend slechts één moment slechter. Dat was niet toen mijn tegenstander zijn paard terugtrok. Mijn tegenstander vond dat een slechte zet, maar is wel de eerste keus van de computer. Gek genoeg had hij twee zetten eerder zijn andere paard terug moeten trekken volgens de computer. De eindstelling was zeer ingewikkeld maar volgens de computer staat zwart beter (+1,52). Dat zal dan zijn volgens een puntentelling en niet met zeer concrete varianten. Niet alles kunnen berekenen in korte tijd besloot ik akkoord te gaan met remise.
Tenslotte had ik eerder in de partij 35 minuten bedenktijd gebruikt voor een eveneens ingewikkelde variant voordat ik er achter kwam dat een tussenzet van wit het een verliezende variant was.