Hoe een luizige loper op a5 mij een terechte nederlaag bezorgt

Je speelt een geweldige partij tegen een jeugdig talent. Je realiseert een stelling waarvan je denkt dat ‘meer gewonnen staan niet bestaat’. Alles logisch opgebouwd. bedoeld om met de batterijen van dame en loper op de diagonaal en de beide torens op de h-lijn de nekslag te gaan toedienen, waarvoor e4-e5 schreeuwde om gezet te worden. Maar in de vooruitberekening heb je twee zetten eerder ook gezien dat als zwart Pg6-f4+ zou geven, je met de loper van e3 op f4 zou terugnemen, waarna Df6xf4 zou volgen en je met Th5 – f5 zijn dame zou winnen omdat alle vluchtvelden door jou beheerst werden. In de diagramstelling dus, waarin e4-e5 een Stockfish waardering van meer dan 8 oplevert.

Maar zonder even op de handen te zitten speel je direct a tempo met inwendig groot vertoon en schellende loftrompetten Th5 – f5……

De jeugdige tegenstander knippert met zijn ogen en speelt Df4-d2. En pas dan besef je dat de randfiguur op a5 jouw hele spelletje naar de maan heeft geholpen. Dat je daarna ook nog verliest was onnodig, maar na de beschreven passage volledig terecht.

Zo gaat het mij kennelijk in die meerdaagse toernooien. (Bovenstaand fragment was uit de tweede partij op de vijfde toernooidag.) Ze kosten me een sloot ratingpunten, maar ik ga er mee door, want beleef er ook heel veel plezier aan.