Meer was mogelijk, minder had gemoeten

ESG 2 speelde afgelopen zaterdag 4 november voor de KNSB competitie een uitwedstrijd tegen de Groninger Combinatie 6. Eindstand 4 – 4. Er zat op het eind nog meer in, daarvoor zeker niet, toen stonden alle seinen nog op verlies.

Het eerste resultaat werd genoteerd op de parkeerplaats voor het gezamenlijk vertrek. “Je mag me feliciteren” zei Jan, die gebeld was dat de Groningers op een bord verstek moesten laten gaan. Als schaakreporter (www.schaakreporter.nl) stelde hij zijn plaats beschikbaar, dan kon hij mooi de vele andere KNSB competitiewedstrijden in het Denksportcentrum volgen en fotograferen. In Groningen bleek dat GC bord 5 had open gelaten (kennelijk was het te omslachtig om het vooraf afgedrukte opstellingsformuler nog te veranderen?), dus pasten wij onze opstelling aan, Jan op 5 tegen n.o. en witspelers Wesley en Sergei omhoog naar resp. 3 en 1. “Sportief”, zei de teamleider van GC6, “dat jullie je sterkste speler aan de kant houden”.

Naast Jan tegen “niet opkomen dagen”, was Arvid onze enige winnaar die middag. Zijn partij zag er niet naar uit dat hij in winst zou eindigen, maar toen zijn tegenstander verkeerd terugnam (met dame in plaats van paard, meen ik) verloor deze een stuk en de partij. Terechte remises kon ik noteren bij onze beide naar hogere borden gepromoveerde schakers, Sergei en Wesley, door beiden knap gedaan. Dat geldt ook voor de regelmatige remise van Bastiaan. En ook Arjen speelde ook remise, hij had in de partij eerst wel meer met de klok(ken) te kampen dan met zijn tegenstander, voor wie overigens hetzelfde gold, twee keer moest een verder dienstweigerende klok tijdens de partij worden vervangen, maar uiteindelijk moest het eindspel van beiden koning met 6 pionnen wel in remise resulteren. Dan Lars, die al tamelijk vroeg aan het kortste eind moest trekken nadat hij een of twee keer zich vergaloppeerde. Zelf leed ik ook een terechte nederlaag. Nadat ik op zet 7 vergat eerst een pion te slaan om daarna met de voorgeprogrammeerde paardzet te vervolgen, verloor ik de pion en een belangrijk deel van de stelling. Ik rechtte mijn rug, vocht voor wat ik waard was, reden waarom mijn verslag van de andere partijen zo summier is, ik legde al mijn energie in mijn eigen partij, maar mijn tegenstander gaf geen krimp, won bergen materiaal omdat ik nog naar een verscholen mat op zoek was, en rondde bekwaam af. Ik de post mortem trakteerde ik hem op twee mogelijke stukoffers van mijn hand, zelf dacht hij dat ik met Lxg2+ nog kansen zou hebben gehad, maar na heel veel denkwerk en daarin gestoken tijd liet ik al die offers achterwege en was ik een toch nog relatief blij man, toen ’s avonds de computer dit alles ook streng afkeurde.

Blijft Wesley, die even voor het verstrijken van de wedstrijd als nog als laatst spelende schaker in een potentiële verliesstelling met een minuspion, mocht beleven dat zijn tegenstander een paar ernstige fouten maken, waardoor Wesley opeens een kansrijke pluspion verkreeg. Ik zag een stelling met koning, toren en drie pionnen tegen koning, toren en twee pionnen die naar ik meen wellicht afgewikkeld kon worden naar een gewonnen eindspel van koning, toren, twee verbonden pionnen tegen koning, toren. Helaas mocht dit niet zo verlopen en werd de vrede getekend.

Daarom zeg ik: meer had gekund (als wij de laatste partij hadden gewonnen…), maar minder had gemoeten, als onze tegenstanders hun kansen verzilverd hadden, bij Wesley, Arvid en misschien Arjen.

De vraag die de teamleider zich achteraf stelt, is, als wij kampioensambities hebben, of het wel zo verstandig was om onze kopman in de beide gespeelde ronden niet te hebben opgesteld. Twee keer 4-4 had makkelijk twee keer een kleine overwinning kunnen zijn. Die gemiste punten kunnen ons later eventueel nog zwaar opbreken.