Bekerteam <1900 ligt er uit

En laat werd het, dat ook nog. De reguliere partijen eindigden 2 – 2, zodat snelschaak met verwisselde kleuren de beslissing moest brengen. En dat werd ons net even te veel. Stef redde de eer met een remise, de andere drie verloren roemloos.

Eerder was Wim in het vroege middenspel ten onder gegaan aan lopergeweld, wat hem minstens een kwaliteit zou kosten in slechte stelling. Stef oefende de hele partij druk uit op de e lijn, maar elke drukverhoging wist zijn tegenstander te neutraliseren totdat deze toch aan een paardvork ten onder ging, want die zou Stef de kwaliteit plus een pion opleveren. Sergei stond bedenkelijk, maar toen zijn tegenstander zijn stukvoordeel onbezonnen te gelde wilde brengen met het opsnoepen van een verwijderde pion, kon een ander klein boertje van Sergei pardoes de overkant halen en tot dame promoveren. Winst. 2 – 1 voor om kwart over elf. Een minuut later moest ik het opgeven. Nadat ik me mooi had weten te ontworstelen aan een agressieve aanval, bleek het resulterende eindspel toch echt te hoog gegrepen voor mij. Misschien ook wel voor de ander, ik speel de partij zo direct na in mijn computer, dan kan ik zien of ik kansen heb laten liggen, ik vermoed van wel. Of zoals ik vaker placht te zeggen: op ons niveau beslist de laatste blunder de partij.

Naschrift: die blunders, twee in getal, waren uitsluitend mijn producties. Mijn tegenstander heeft het eindspel keurig netjes behandeld.

De uitslag is nog niet ingevoerd in netstand, dus even op mijn manier:

1. Wim Fokkens (1862) (wit) – Sandro Sweet (1892) 0 – 1
2. Ton Selten (1858) (zw) – Henk van der Meer (1847) 0 – 1
3. Stef Dubbeldam (1804) (wit) – Tim Loos (1844) 1 – 0
4. Sergei Sarkisyan (1770) (zw) – Nico Karsdorp (1836) 1 – 0