Waren er na de tweede avond nog drie kanshebbers voor de snelschaaktitel van ESG, door het derde toernooi op zijn naam te schrijven wist Jan het kampioenschap te bemachtigen. Proficiat!
Een mooi toernooi. Voor onze club sterk bezet. Met meer kwaliteit dan kwantiteit. 10 spelers, waardoor we dubbelrondig konden spelen. Halverwege de avond, nadat iedereen voor de eerste keer tegen elkaar had gespeeld, moest Almar zich terugtrekken, hij stond toen vijfde, voor hem is het morgen weer vroeg dag. een eervolle vermelding voor Hans. van hem de uitspraak dat het niet gaat om hoeveel punten je haalt, maar wèlke punten je scoort. Niet gek, want hij had het hele podium een keer verslagen, namelijk Jan, Marcel en Willem.
Een ouderwetse snelschaakavond. Gewonnen stellingen werden verloren, in het zicht van de zege gooide de vlag menigmaal roet in het eten. Maar ook twee keer moest de regel dat mat vóór vlag gaat toegepast worden.
De uitslag van de derde snelschaakavond:
De eindstand van het ESG snelschaakkampioenschap seizoen 2017-2018
(de twee beste resultaten van de drie avonden tellen)
Die uitspraak van Hans deed mij – achteraf – weer terugdenken aan mijn eerste kennismaking, precies 50 jaar geleden bij het ESG. In juni 68 kwam ik als een “broekje” binnen; maar mocht wel gelijk deelnemen aan een snelschaaktoernooitje. Kwam tegenover “grootheden als Wim Bos, Benny Ahlers, Tjeerd Olthof en co te zitten en werd vele malen van het bord gemept. Maar, tegen Tjeerd – toen ook al één van de beste schakers bij het ESG – liep alles perfect en won ik zomaar….