Opnieuw grote opkomst bij internecompetitie ESG

Ook tijdens de 4e ronde van onze internecompetitie was er naast de grote strijd om de punten ook ruimte voor plezier en sfeer. Maar liefst 20 spelers van de 24 leden waren ingedeeld zodat er op papier 10 partijen werden gespeeld. Op papier, want één van onze nestors in leeftijd moest zich helaas op het allerlaatste moment ziek afmelden waardoor Herman het punt cadeau kreeg en daardoor er in 9 wedstrijden volop werd gestreden.

Toch ook weer een (groot) aantal partijen waarbij de spanning erg groot was. De enige nestor – in leeftijd – Jan Reinink, kwam al vrij snel met zwart tot het winnen van een kwaliteit tegen Marcelis en behield ook nog eens een goede stelling daar aan over. Of het aan zijn leeftijd ligt of aan zijn vorm, toch verloor Jan gaande weg terrein en werden de kansen van wit steeds duidelijker. Uiteindelijk werd de strijdlust van Marcelis beloond met een remise.

Klaas leek voor een stunt te gaan zorgen tegen de (veel) sterkere Geert. In een uitermate boeiende strijd waarbij wit meer ruimte en de aanval had counterde zwart heel fraai en beheerst en begon er op te lijken dat hij de winst voor het grijpen had. Het lukte hem uiteindelijk net niet om de winst binnen te halen; verloor terrein en later ook nog eens de partij.

Theo had iets recht te zetten na zij ongelukkige nederlaag in de vorige ronde en drukte Sergei – na een gelijkwaardige opening – steeds verder terug, won steeds meer terrein en won later in de aanval deze ontmoeting. Het moet onze kersverse voorzitter wel goed gedaan hebben….

Arjen tegen Raymond ging heel lang gelijk op, al had zwart wel meer ruimte voor zijn stukken en pionnen. Toch leek het er op dat wit de stelling wel onder controle had, maar zoals wel vaker gebeurd, was de ruimte die Raymond had toch groot genoeg om de winst binnen te kunnen halen.

Edwin was zoals altijd door zijn aangepaste speeltempo als eerste uitgespeeld. Tegen Fred had hij geen enkele kans en verloor have en goed door een goed geolied mat aanval via h2.

Competitieleider Quinten had zich, weliswaar via de computer ingedeeld met wit tegen clubkampioen Marcel. Ook hier ging de strijd lange tijd gelijk op, met dien verstande dat zwart wel een pion meer in handen had gekregen en bovendien het initiatief bezat. Dat betekende uiteindelijk ook de volle buit voor zwart.

Tja en dan gaat Evert zowaar onderuit tegen Anneke; niet op het bord, maar struikelde over zijn eigen stoel(..) Hoewel Anneke – met zwart -fel tegenstand bood en lange tijd de zaak behoorlijk onder controle had, kreeg wit toch de ruimte voor een aanval via de open h-lijn en later gecombineerd met een actie in het centrum, welke uiteindelijk zoveel onheil aanrichte in de zwarte defensie dat die tot winst leidde.

Ton – Bastiaan was ook al zo’n heerlijk gevecht waar je geboeid naar zou kunnen kijken. En hoewel zij naast mij zaten, heb ik er weinig van mee gekregen. Het slot deed mij wel denken aan de partij die Bastiaan tegen LOS speelde; een heerlijk meeslepend dame-eindspel die ook nu in remise eindigde. Maar owé, als Ton in het middenspel met zijn toren op d5 had geslagen in plaats van met zijn loper. Dan had het wel eens anders af kunnen lopen voor zwart, ondanks dat hij op dat moment heel wat materiaal voorstond. Na loper maal d5 had zwart de beste kansen maar wit won toch weer materiaal terug waardoor zij in genoemde dame-eindspel terecht kwamen.

Als laatste partij zaten de nestors van het ESG tegen over elkaar. Totaal al 100 jaar lid; mooi zowat gelijkelijk verdeeld ook nog eens. Vijftig jaar geleden zaten zij ook al regelmatig eens tegenover elkaar en toen was Douwe regelmatig spekkoper. Nu, 50 jaar later is dat anders en moet de oudste van die twee alles uit de kast halen om overeind te kunnen blijven. Met wit had Douwe een heerlijk avondje, viel aan – drukte met zijn d-pion door naar d5 om vervolgens ook nog eens d6 te kunnen spelen. Daarbij was de witte loper van zwart erg zwak en leek Jan wel een hele zware avond te krijgen. Maar in het eindspel verzuimde wit druk te houden op de damevleugel waardoor zwart zowaar weer spel kreeg met zijn loper. Op het eind leek een torenoffer op h6 erg kansrijk, maar wit geloofde daar niet in – verdubbelde zijn toren op de f-lijn waardoor remise door eeuwig schaak een feit was.