Niet blij, wel trots – over het clubkampioenschap
Zo vaak zal het niet gebeuren dat je uitermate tevreden bent over een glansrijk gewonnen partij, maar geen blijdschap voelt. Dit omdat het gevolg van het verlies van je tegenstander veel zwaarder weegt, dan het feit dat je tegen een topper nu eens een partij uit één stuk hebt gewonnen. Immers, zijn verlies kostte Jan Willem het clubkampioenschap, dat hij bij winst zou hebben behaald. Nu won Arie zijn laatste partij tegen Marcel en glipte zo JW in de eindstand voorbij.
Een partij uit één stuk, niets is minder waar. Volgens Stockfish ben ik geen moment in de min gedoken. Mijn plus-waardering groeide gestaag van 0,7 na 10 zetten naar 7,4 na 40 zetten. Dat de partij nog lang daarna voortduurde, kwam omdat Jan Willem niet van opgeven wilde weten en tevergeefs nog alles uit de trukendoos probeerde te halen. Dit tot een patdreiging aan toe. Als ik namelijk zijn laatste stuk geslagen zou hebben, een toren, zou zijn blote koning tegen mijn koning, twee torens en twee pionnen geen enkele legale zet meer tot zijn beschikking hebben gehad. En volgens de computer had ik het veel eerder dan op zet 71 kunnen afmaken, ik wilde geen enkel risico meer lopen, maar met een betere techniek was geforceerde winst al wel 20 zetten eerder te behalen geweest.
ESG heeft in Arie een waardig kampioen. De eindstand liegt nooit. Toch voelt het voor mij een beetje wrang om mijn beste schaak van het seizoen kennelijk te hebben bewaard voor een partij die voor mijn tegenstander van cruciaal belang was. Ik had de titel JW ook gegund. Tijdens de hele partij groeide mijn besef dat het vervullen van mijn sportieve plicht grote consequenties zou hebben.
Ik heb lang gewacht met dit verslag. Ik meende dat de ontknoping van het clubkampioenschap geen zaak was die op onze website onvermeld moest blijven. Ik vond het niet aan mij om hier een artikeltje over te schrijven. Maar nu iedere aandacht ontbreekt, ben ik toch maar over mijn bezwaar heengestapt.
Emmer Schaak Genootschap 
Recente reacties