Vijfde dag in Hoogeveen

Het was alweer de vijfde ronde van het toernooi. vijfde van de negen dus echt halverwege het toernooi.
Eerst nog het antwoord op de vraag van gisteren. Hoe verloor Herman? Antwoord: door zijn hand te overspelen. De Hermans breekzet brak de stelling open, maar wel voor Evert en die maakte daar dankbaar gebruik van.

Over de ochtendgroep is niet veel positiefs te melden. Willem verloor en voor zover ik kon zien toch wel redelijk kansloos. Willem leed in stilte onder zijn verlies. Die stilte heeft Hans niet als hi verliest. Ook dit keer was aan het lawaai te horen dat Hans een mooie stelling had verprutst. Dat gebeurde door een toren weg te geven. Hans had de hele partij de diagonaal a1-h8 in bezit, maar toen hij zijn toren naar h8 speelde, ja u snapt het al, toen net niet meer. Schaakblindheid noemen we dat. En de stelling was toch zo mooi. Voordeel van de ochtendgroep is dat je de hele middag je partij kan laten zien. En je kunt veel van Hans zeggen, maar niet dat hij zijn verliespartijen gauw vergeet. Neen die wordt ter lering en vermaak de hele middag getoond.

In de middaggroep kon Evert zijn toppositie niet vast houden. Hij verloor een pion en dacht dat hij nog wat compensatie had, maar dat bleek uiteindelijk veel te weinig. Hierdoor zag Evert herman weer naast zich komen. Die ondervond vandaag weinig weerstand van een op papier zwakkere tegenstander. Het was voor Herman een korte ronde en dat is altijd prettig zo halverwege het toernooi.
Beiden staan nu een punt achter een tweetal koplopers en zijn nog in de race voor het eremetaal. daarvoor moeten ze echter wel blijven winnen, want veel punten kunnen ze niet meer verliezen.
Bastiaan trof een oude bekende, maar het ging niet zo goed als de vorige keer. Bastiaan kende de opening minder goed dan zijn tegenstander en die verraste Bastiaan met een stukoffer wat uiteindelijk leidde tot een stelling waarbij Bastiaan een toren en paard tegen een dame en twee kanjers van pionnen achter stond. Hij speelde nog even door, maar het was uit en bleef uit.
Marcel had een tegenstander die lang op de onderste rijen bleef hangen. Toen de vijandelijke dame echter voor zijn stukken ging flaneren was Marcel er als de kippen bij om de bewegingsvrijheid van de dame flink in te perken. Toen de vijandelijke dame eindelijk werd aangevallen bleek deze niet meer over goede velden te beschikken en konden de stukken snel weer in het doosje of bij dit toernooi in de beginopstelling.
Ook Ruud leek in mijn ogen op weg naar een simpele zege. Ruud wou het blijkbaar heel mooi doen en offerde een stuk voor de aanval. Het was wat lastig om de doodsklap uit te delen zodat Ruud ook de kwaliteit offerde. Dat het uiteindelijk remise werd is toch wel verrassend te noemen.