Op naar de volgende ronde, nadat promotieklasser Van der Linde in Winschoten met 3 – 1 werd verslagen. Ton was het eerst klaar, droeg zijn zege op aan Hans Hut vanwege even intimiderend als incorrect stukoffer dat zijn tegenstander geheel van streek bracht. Halverwege de avond werd de stand gelijk getrokken nadat Willem met kleine doch besliste middelen werd herinnerd aan zijn ontwikkelingsachterstand. Daarna was het wachten op Marcel en Almar die beiden prettig stonden. Marcel wist zijn pionnenovermacht in tact te houden en toen hij een stuk van zijn tegenstander opat was het volgens iedereen gedaan. Behalve dan voor zijn tegenstander die door streed tot hij met een een blote koning moest bekennen dat KLp niet te stoppen was. Almar speelde een nette partij tegen een creatieve tegenstander die binnen 7 zetten c6, d6, e6, f6 en g6 speelde en vervolgend op zet 13 en 15 ook nog b6 en a6. Inspitrerend! Wat mij betreft doet een goed voorbeeld volgen, maar dat geheel terzijde. Gevraagd naar de naam van de opnening, luidde het poëtisch antwoord de Dronken Kameel. Het werd een heuse strijd waarin Almar steeds een duidelijke plus had bestaande uit kwal plus meerpion. Dat leverde terecht winst op toen zijn opponent opgaf, zonder het ‘op de klok’ nog even te willen proberen!
Recente reacties