70 jaar ESG

Intussen had Emmen en daarbij ook het Emmer Schaakgenootschap ook landelijk bekendheid gekregen door allerlei toernooien en evenementen die door ons werden georganiseerd. De bekendste toernooi in die tijd was het Danlonschaaktoernooi voor Dames. Werden de eerste 8 edities van dat evenement in Amsterdam gehouden, daarna werd – mede door overplaatsing van de Danlon naar Emmen – het toernooi ook in die plaats gehouden. Zo konden wij in het oktobernummer van het ESG-orgaan van 1964 lezen: “Wij zijn weer een ervaring rijker, nu dit toernooi achter de rug is. Wij hebben ervaren dat het zeer prettig was dit te organiseren”. Dat er niet alleen door de toeschouwers genoten van de prachtige offercombinaties, of de grove blunders, maar ook de deelneemsters waren enthousiast over de ontvangst en huisvesting. A. Nicolau won die strijd in 1964 voor de Nederlandse dame M.C. Vreeken.

Dat de organisatie van het Danlontoernooi niet altijd even gemakkelijk was, dat lazen wij dat in het ESG-jubileumblad welke in 1977 (– ESG was toen 30 jaar jong -) werd uitgegeven.

“Tja, zo’n organisatie brengt de traditionele moeilijkheden met zich mee; zo ook tijdens het 10^e Danlon-toernooi – die door T. Zatoelowskaja (USSR) en M. Lazarevic (J. Slavië) werd gewonnen. Zo zegt Choude de Silans af; reserve Konarkouska laat niets van haar horen, terwijl op het laatste moment uitgenodigde Bilek (Hongarije) ook laat afweten. De Russische Schaakbond zend een afwijzend telegram; een week later: “Wij sturen wel iemand”. Enkele dagen voor het toernooi stijgt de spanning ten top: Telefoontjes en telegrammen met de KNSB, buitenlandse bonden, Berry Withuis, Ambassades en ministeries: Wij moeten nog een achtste deelneemster hebben. (Dit terzijde: Waar halen wij zo snel een vlaggetje vandaan voor de deelneemster uit het nog onbekende land?) Eindelijk is er dan opluchting: Bilek komt toch en de naam van de Russische in dan ook bekend. Het ESG-orgaan kon nog net onder de persen vandaan gehaald worden om het laatste nieuws daarin op te nemen. De Russische deelneemster bleek op de laatste dag voor aanvang van het toernooi door te willen reizen naar Hoek van Holland; dit konden de organisatoren natuurlijk niet toelaten en dus werd de Mareschaussee gewaarschuwd. Deze werd bereid gevonden om haar in Hengelo uit de trein te halen waar zij door de heer Brouwer van de Danlon werd afgehaald.

Verder lazen wij in dat zelfde oktobernummer van 1964: “Als (amateur) wedstrijdleider voel je zo de kritische toeziende blikken in je rug van het trio de Graaf, Slavekoorde en Withuis, routiniers met een enorme toernooi ervaring. Maar wij weten dat de heren Olthof, van Straaten en Brouwer de leiding goed in handen hadden, zodat zij gezamenlijk daar een pracht van een toernooi wisten te maken van dit jubileumtoernooi”. Fenny Heemskerk vierde met dit toernooi een persoonlijk jubileum, daar zij aan alle 10 toernooien deelnam. Overigens had zij wel eens beter gescoord in al die jaargangen, maar zij wist wel – als enige – van de winnares, de Russische Zatoelowskaja te winnen.

“Door de neerwaartse spiraal waarin de Danlon terecht was gekomen, ,moest het bedrijf in 1974 noodgedwongen stoppen met haar dames schaaktoernooi. Zo werd het laatste toernooi, in 1973, in de filmzaal van de Danlon gespeeld, hetgeen een gouden greep bleek te zijn. In die speelzaal had men geen last van hinderlijke geluiden van buitenaf. Maar ook hotel Bieze (in Borger) kreeg alle lof. Het geheel bood de dames dan ook gelegenheid om topschaak te bedrijven, het uitgangspunt van iedere organisator. Eén van de deelneemsters noemde dit het best georganiseerde- en meest verzorgde toernooi, dat zij ooit had meegemaakt. V. Kalchbrenner won dat laatste toernooi voor M Lazarevic”.