We beginnen weer met Hans. Hij wist het niet te bolwerken tegen Steven van de Mheen. Niet dat hij geen kansen kreeg, maar die moet je dan wel benutten. In de analyse aantonen dat je gewonnen hebt gestaan is goed voor je zelfvertrouwen. Vervolgens weten dat je het verknalt hebt is daar dan weer wat minder goed voor.
Willem kreeg een ingewikkelde stelling (zie foto) tegenstander probeerde via de a-lijn te winnen. Zijn paard bleef achter de stelling van Willem maar kwam daar niet goed weg. En toen hij daar wel vandaan kwam ging hij vervolgens verloren. En met een loper meer wist Willem wel raad met de stelling.
De partij van Marcel is moeilijk te beschrijven. Kwam met groot voordeel uit de opening, liet vervolgens een toren en dame op zijn tweede rij toe en moest dame tegen toren geven (foto links onder). Op dat moment stond hij al een toren en paard voor dus zo erg was het niet. Hij zag daarna Tb5 met matdreiging op d6 niet. De tegenstander ging met zijn dame op pionnenroof, maar pakte net een pionnetje teveel waardoor Marcel alsnog een mooi matje kon geven (foto rechts).
Ton koos in bovenstaande stelling voor e3 wat de dame aanvalt. De tegenstander reageerde met xe7 wat ook Tons dame aanvalt waardoor Ton een stuk achter kwam te staan. De tegenkansen die hij in gedachte had kwamen er niet uit, waardoor de partij verloren ging.
Evert speelde tegen de oude Henk Seijen (84 jaar zoals hij mij melde. Daarbij was de 68 jarige Evert een jeugdspeler). In de partij werd het evenwicht nooit gebroken. Evert kon wat voordeel krijgen doordat Seijen zijn paard van f6 wegspeelde om hem de volgende zet weer terug te zetten. Het voordeel verwaterde langzamerhand en remise was de meest logische uitslag.
Recente reacties